Rondje rond de kerk: wie zet de wissels om?
Maar hoewel alle aanbevelingen vaak echt hout snijden, zoeken we nog altijd naar die fundamentele verandering. Alsof we in een trein zitten die maar door dendert en we afwachten tot er iemand aan de noodrem trekt. Ben ik de enige die het gevoel heeft dat we steeds het zelfde rondje om de kerk rijden?
Deze metafoor is treffender dan ik me in eerste instantie realiseerde, zo blijkt na wat speurwerk. De dienstregeling van de NS die aan het spreekwoordelijke rondje om de kerk is gekoppeld, had het uitgangspunt om machinisten en conducteurs per dag een beperkt aantal trajecten te laten afleggen, om zo de vertragingen te beperken. Het NS-personeel verzette zich er echter hevig tegen, uit vrees dat het werk te eentonig zou worden. Na jarenlange strijd tussen de vakbonden en de NS werd de dienstregeling in 2001 toch ingevoerd. Maar al in de eerste week bleek dat er veel treinen niet op tijd reden. Het ziekteverzuim schoot omhoog. En het aantal treinen dat op tijd reed, daalde van 85,3% naar 71%, terwijl het streven lag op 88%.
Ik zie wel wat parallellen met de wijze waarop we de jeugdzorg hebben ingericht en de gevolgen daarvan voor de uitvoerend professionals. Het gevoel dat autonomie wordt ingeperkt, het sturen op quick wins en de druk op het personeel, om maar wat te noemen. Ik hoop van harte dat er snel een aantal wissels worden omgezet om de jeugdhulptrein op het spoor te krijgen van positieve transformatie.
Gelukkig zijn er al initiatieven om van binnenuit actie te ondernemen. Een voorbeeld is de beweging JeugdhulpAllesInHetWerk. Een mooi initiatief van Jeugdzorg Nederland en de vakbonden waarin professionals ervaringen, succesverhalen en kennis delen. En ook de MotieVanVertrouwen van ChangelabJeugdenGezin is zo’n goed initiatief.
Als Peer3 dragen we graag ons steentje bij aan deze beweging, bijvoorbeeld door te investeren in een positieve grondhouding, dit ook in ons werk te laten zien en door bewuste keuzes te maken over waar we wel en geen energie in steken.
Overigens werd in 2002 het rondje rond de kerkt vervangen door het model ‘Lusten en lasten delen’, dat door de ondernemingsraad van NS reizigers was ontwikkeld. Daarna daalde het ziekteverzuim enorm en steeg de punctualiteit in een paar jaar tijd naar 88%.
CONCLUSIE: De negatieve spiraal kon worden doorbroken door de mensen uit de praktijk zelf mede aan het stuur te zetten!