Sabrine: Ik had er eigenlijk echt geen zin in!

Hoe ben je bij de training Het Begint Bij Mij terecht gekomen?

“Via het CJG en het opvoedsteunpunt. Ik ging daarheen omdat ik vragen had over hoe ik om kon gaan met het gemekker van mijn kinderen tegen elkaar. Bij het opvoedsteunpunt zei iemand dat zij dacht dat deze oudertraining weleens goed zou zijn voor mij. Ik had er zelf helemaal geen zin in, omdat ik eerder een groepscursus met ouders had gehad en dat had totaal geen impact gehad. Aangezien ik moeite heb met ‘nee’ zeggen ben ik wel gegaan.”

En …?

“Nou tijdens de kennismaking in de eerste bijeenkomst waren andere vrouwen al emotioneel, dat vond ik echt heftig en deprimerend. In de pauze van die eerste bijeenkomst ben ik daarom meteen naar de trainers gegaan en heb ik gezegd dat ik dacht dat dit echt niks voor mij was.

De reactie van de trainers was dat ik gewoon mocht gaan, maar dat ze mij aanraadde het wel een kans te geven en deze bijeenkomst te blijven. Toen ging er een knop bij mij om, ik ben gebleven en daar ben ik achteraf zo blij om. Na die eerste bijeenkomst vroeg ik: Wat is het huiswerk? De trainers zeiden: Je bent hier voor jezelf hè? Het is je eigen reis. Jij kiest wat je gaat doen.

Dit werkte voor mij zo motiverend! Ik ging fanatiek aan de slag met alle oefeningen in het werkboek. Ik had alles al gedaan voor de volgende bijeenkomst. De wijze waarop alles is beschreven in het werkboek gaf mij zoveel inzichten. De vragen die in het werkboek staan gaven mij ruimte om het op verschillende manieren te bekijken. Ik voelde dat er meerdere interpretaties mogelijk zijn. Ik herkende zoveel uit mijn eigen situatie.”

“En de groepsbijeenkomsten, had je die nog wel nodig?”

“Jazeker, zoveel weerstand als ik in het begin voelde voor al die emoties, zoveel steun en (h)erkenning vond ik bij de groep. Iedereen vertelde een eerlijk verhaal, niemand deed zich beter voor. Ik voelde dat ik niet de enige ben, die onzeker is of bij wie niet altijd alles lukt. Ik stelde mij open, werd zelfs zelf emotioneel. Waar ik voor weg wilde lopen, heeft mij zoveel gebracht. Soms verdrinken we in onze eigen misère, dan helpt het om met anderen te praten.”

“Wat is er thuis veranderd?”

“Nou, heel veel! Ik dacht bijvoorbeeld dat mijn dochter van 6 opzettelijk gemeen tegen mij deed. Ik dacht: Ik heb toch gezegd dat ik het niet fijn vindt als ze dit doet en dat ze het dan toch deed om mij te pesten.

Ik geloofde zelfs dat zij mij haatte. We leken wel in oorlog met elkaar.

Door de informatie over de emotionele ontwikkelingsfasen van kinderen besefte ik dat haar hersenen nog niet zover zijn. Dat zij nog helemaal niet als volwassen persoon kon nadenken. Dat haar hersenen nog als een spons zijn en van alles opnemen. Ik leerde dat ik haar gedrag los moest zien van haar persoon. Ik ging nadenken wat haar gedrag betekent, wat wil ze zeggen?

De informatie over opvoedstijlen is daarbij ook heel verhelderend geweest. Ik had nog nooit over verschillende opvoedstijlen gehoord. Zelf ben ik op een autoritaire wijze opgevoed door een vader die zich niet in een ander kan inleven. Ik heb weinig herinneringen uit mijn jeugd, maar heb wel heel veel (onbewuste) negatieve patronen aangeleerd. Ze zitten een soort van in mijn genen. Ik doe nu zelf dingen in de opvoeding waarvan ik wel voelde dat het niet goed is, maar ik wist niet hoe ik het anders kon doen. Ik wilde dat mijn kind naar mij luisterde. Ik probeerde macht te hebben. Ik was echt autoritair aan het opvoeden en mijn kinderen werden eigenlijk bang voor mij. Door Het Begint Bij Mij besefte ik het gevolg van mijn gedrag voor mijn kinderen. Ik besefte dat als ik het anders wilde, dat het dan bij mij begint.

In plaats van te zeggen: “Omdat ik het zeg” ging ik uitleggen waarom ik wilde dat ze iets doen. Mijn oudste dochter van 10 jaar vraagt nu ook als ze ergens niet mee eens is, waarom moet dat? En dan ga ik nu de dialoog aan. Doordat ze nu voelt dat ik open sta voor een gesprek komt ze ook spontaan naar me toe om me een knuffel te geven. Dat is iets waar mijn dochter veel behoefte aan heeft, maar wat ik haar nooit kon geven. Het is zo bijzonder dat dit is gebeurd.”

“Pff.. ik krijg er kippenvel van, wat prachtig! Wat een waardevolle inzichten en positieve veranderingen. Ik vraag me af of ik zo jouw verhaal compleet heb of is er nog meer dat je zou willen delen?”

“Ja, dit is nog niet alles! De metafoor van het tankstation heeft de manier waarop ik naar mezelf kijk en voor mezelf zorg, heel erg veranderd. Mijn tankstation was altijd leeg, waardoor ik erg mopperig was. Nu weet ik dat ik aan mezelf moet werken, dat ik mezelf aandacht moet geven. Dat ik een voorbeeld ben voor mijn kind, dat mijn kind bij mij schone brandstof moet kunnen krijgen. De manier waarop ik me voel, waarop ik praat, heeft invloed op mijn kinderen.

Ik ben een tijdje geleden begonnen met bootcamp. Dit is voor mij echt een omslag in het denken over mezelf geweest. Ik besefte: Ik vind mezelf het waard om hier geld aan uit te geven. Ik kies om te investeren in mezelf. Ik ben hier echt zo blij mee.”

“Hoe denk je dat je (gezins)leven eruit zou hebben gezien zonder deze training?”

“Nou, een stuk deprimerender! Ik kan dit met een heftig voorbeeld toelichten. In de kerstvakantie is iets naars gebeurd tussen mijn vader en mijn dochter. Mijn dochter vertelde mij hierover en ik kon echt naar haar luisteren. Ik kon haar steunen. Ik kreeg van de hulpverlening zelfs complimenten, over hoe ik haar kon opvangen. Ik ben nu een anker voor mijn dochter, dat had ik zonder Het Begint Bij Mij nooit kunnen zijn.

Ik zit echt op de goede weg, ook al gaat niet altijd alles goed. Ik wil graag meer met Het Begint Bij Mij bezig blijven, want ik weet dat het mij helpt. Daarom was ik ook blij dat je belde. En ik heb behoefte om te bouwen aan een positief netwerk.”

“Laten we afspreken dat we hierover contact houden. We zijn namelijk aan het kijken hoe we in de wijken in Den Haag supportplekken kunnen maken. Plekken waar je met HBBM aan de slag kunt, maar vooral ook anderen ontmoet die HBBM hebben gedaan of interesse hebben hierin.”

“Dat lijkt mij echt heel fijn. Als ik daar bijvoorbeeld 1 keer per week heen kan.”